علامه عبدالعلی بیرجندی
نظام‌الدین عبدالعلی بن محمد حسین بیرجندی ریاضیدان و ستاره‌شناس قرن نهم و دهم هجری قمری است. او حکمت و ریاضی را نزد منصور بن معین‌الدین کاشانی فرا گرفت. معین‌الدین (پدر منصور) شاگرد و خواهرزاده‌ی غیاث‌الدین جمشید کاشانی و همکار و دستیار او در بنای رصدخانه سمرقند و تنظیم زیج گورکانی بود. علامه‌ی بیرجندی بیش از بیست کتاب در دانش‌های ریاضیات، نجوم، جغرافیا، تقویم نگاری، منطق، کشاورزی و علوم اسلامی نوشته است. نسخه‌های بسیاری از آثار وی در کتابخانه‌های معتبر داخلی و خارجی نگهداری می‌شود. سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) سال ۲۰۱۲ میلادی را به عنوان سال عبدالعلی بیرجندی نامگذاری کرد. در مورد تاریخ رحلت وی اقوال مختلفی آمده اما با توجه به اسناد و شواهد، سال ۹۳۴ قمری، صحیح‌تر به نظر می‌رسد و در اکثر منابع روی همین تاریخ تأکید شده است. همچنین در مورد آرامگاه وی احتمالات مختلفی داده شده است اما بیشتر پژوهشگران، روستای «بُجد» در شرق بیرجند را به عنوان محل آرامگاه او ذکر نموده‌اند.
Abdulali Bīrjandī
Abdulali Bīrjandī was a mathematician and astronomer of the 15th and 16th centuries CE. He learned philosophy and mathematics from Manṣūr ibn Muʿīn al-Dīn Kāshānī, whose father, Muʿīn al-Dīn, was a student and nephew of Ghīyāth al-Dīn Jamshīd Kāshānī and collaborated with him in constructing the Samarkand Observatory and compiling the Zīj-i Gūrkānī, otherwise referred to Ulugh Beg’s astronomical tables. The eminent scholar authored over twenty books on mathematics, astronomy, geography, calendar science, logic, agriculture, and Islamic sciences. Many copies of his works are preserved in prestigious libraries worldwide. In 2012, UNESCO declared it the Year of Abdulali Bīrjandī and held a commemorative ceremony on his name. For the year of his death, 1527–۲۸ CE is considered the most accurate, based on available evidence. Similarly, as for his burial place, various theories exist, but most researchers identify the village of Bujd, east of Birjand, as his final resting place.
